Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

δε μένω εδώ

Μου λες πως πρέπει να ανοιχτώ
και να νικήσω το θεριό
της μοναξιάς το δράκο
πως πρέπει να εγκατασταθώ
πάνω σε χώμα στερεό
πάνω σε βράχο

μου λες πως πρέπει να απλωθώ
να βγω εκεί έξω και να δω
πως ζούνε όλοι οι άλλοι
μα εγώ στα «πρέπει να και… να»
σου λέω: δε γυρνώ ξανά
στον κόσμο πάλι

γιατί δε μένω πια εδώ
είναι καιρός που έχω φύγει
σε σπίτι πάνω στο νερό
πλέω, δεν έχω σταθερό
τόπο, μα μήτε και θεό
να μ’ αποφύγει

μου λες πως πρέπει να σωθώ
να βρω μιαν άκρη να πιαστώ
κάποια στεριά ν’ αράξω
την ουτοπία μην κυνηγώ
κι απ’ τη θαλάμη μου να βγω
πολλά ν’ αλλάξω

μου λες πως πρέπει να πειστώ
πως δεν αξίζει να πετώ
με τα φτερά μου μόνο
μα εγώ στα πρέπει να και να
σου λέω δεν γυρνώ ξανά
πίσω στον κόσμο

γιατί δε μένω πια εδώ
είναι καιρός που έχω φύγει
σε σπίτι πάνω στο νερό
πλέω, δεν έχω σταθερό
τόπο, μα μήτε και θεό
να μ’ αποφύγει