δε μένω εδώ

Μου λες πως πρέπει να ανοιχτώ
και να νικήσω το θεριό
της μοναξιάς το δράκο
πως πρέπει να εγκατασταθώ
πάνω σε χώμα στερεό
πάνω σε βράχο

μου λες πως πρέπει να απλωθώ
να βγω εκεί έξω και να δω
πως ζούνε όλοι οι άλλοι
μα εγώ στα «πρέπει να και… να»
σου λέω: δε γυρνώ ξανά
στον κόσμο πάλι

γιατί δε μένω πια εδώ
είναι καιρός που έχω φύγει
σε σπίτι πάνω στο νερό
πλέω, δεν έχω σταθερό
τόπο, μα μήτε και θεό
να μ’ αποφύγει

μου λες πως πρέπει να σωθώ
να βρω μιαν άκρη να πιαστώ
κάποια στεριά ν’ αράξω
την ουτοπία μην κυνηγώ
κι απ’ τη θαλάμη μου να βγω
πολλά ν’ αλλάξω

μου λες πως πρέπει να πειστώ
πως δεν αξίζει να πετώ
με τα φτερά μου μόνο
μα εγώ στα πρέπει να και να
σου λέω δεν γυρνώ ξανά
πίσω στον κόσμο

γιατί δε μένω πια εδώ
είναι καιρός που έχω φύγει
σε σπίτι πάνω στο νερό
πλέω, δεν έχω σταθερό
τόπο, μα μήτε και θεό
να μ’ αποφύγει