λίγη η ζωή

Φεύγει ο καιρός σαν άγριος κύκνος
που έχει ανοιγμένα τα φτερά του
νύχτα αξημέρωτη, κι ο ύπνος
θλιβερό προγύμνασμα θανάτου

νήμα τυλιγμένο στην ανέμη
χάνεται η ζωή γύρο το γύρο
τι ακόμη να με περιμένει
αν δεν βρω ένα ώμο για να γείρω

ίσκιοι που με σκιάζετε, ποιοι είστε;
λίγη είναι ακόμη η αντοχή μου
Ήπειροι μεριάστε και ξακρίστε
Ν’ απλωθεί στη θάλασσα η ψυχή μου

Άγαλμα στη σάλα ενός μουσείου
πως την ακαμψία να ξεπεράσω
στην πλαστή ηρεμία του ενυδρείου
να κρατήσω τι; και τι ν’ αλλάξω;

ρόδι τσακισμένο η υπομονή μου
ράγισε γυαλί και σπάσε τζάμι
να ακουστεί στα πέρατα η φωνή μου:
λίγη η ζωή και δε μου φτάνει