υπάρχει ελπίδα

Ο ήλιος καίει τα σύννεφα και να!
η στάχτη την ελπίδα αναγεννά
κι ο ορίζοντας που γύρευα να βρω
ήταν εδώ μα δεν μπορούσα να τον δω

Σφαλώ τα μάτια βλέπω ανατολή
κι ο νους μου τα χαμένα ανακαλεί
τολμά η ψυχή και τα δεσμά της σπα
το χτες αφήνει για χατίρι του μετά

Καράβι κόβω κάβους σπάω σχοινιά
γεμίζω αέρα τα 'άδεια στεγανά
και πλέω μες στο πέλαο το ανοιχτό
που είχα μπροστά μου μα δεν ήθελα να δω

Πουλί επωάζω πέτρινα αυγά
και πέτρινα μικρά γεννώ πουλιά
βαριά για να πετάξουνε αλλά
ανθεκτικά στου χρόνου τα αιχμηρά