όταν μου λείπεις

Φορές το σώμα μου θρασεύει
Έπαρσις ποια να το κινεί;
και λέει: «θα κόψω το σχοινί
που τις αισθήσεις μου δεσμεύει

Θα ρίξω μες τη λάβα αγκίστρι
και δίχτυα πάνω στο βουνό
σέλα θα βάλω στο κενό
στον χρόνο που περνά, καπίστρι"

Γιατί είσαι εσύ η αρχή του κόσμου
κι αν είσαι πλάι μου εδώ να
παύει ο καιρός να με γερνά
να με τρομάζει ο εαυτός μου

Κι άλλες φορές πάλι κομμάτια
κάνω τις σκέψεις και μετά
μες το μυαλό βάζω φωτιά
και χύνω νύχτα μες τα μάτια

γιατί είσαι στην αυγή μπαλκόνι
κι αθανασία στο φθαρτό
μα όταν μου λείπεις, εκατό
θανάτους η ψυχή βιώνει