πάρε με ουρανέ

Ναι ,διστάζω ναι
να ομολογήσω ουρανέ
πως έπαψα να θέλω πια, να αισθάνομαι
κι όπως ναυαγώ
μέσα στο εδώ μέσα στο εγώ
λυπάμαι μα να συνεχίσω δεν μπορώ

να ταν μια πηγή
που να με πότιζε σιγή
να δειχνα μόνο σ’ ότι ελπίζω υποταγή
που όλο ξεκινώ
για έναν πράσινο δρυμό
μα καταλήγω στο μηδέν και στο κενό

Δυναστεία του νου
ο πόνος πάντα του αλλουνού
και να δραπέτευα στην πλάτη γερανού!
κι ως θα αποδημώ
μέσα στο φως το αυγινό
μια προσευχή να υψώνω προς τον ουρανό:

Πάρε με ουρανέ
να πάψω πια να λέω ναι
σ’ ότι μισώ και σ’ ότι απεχθάνομαι
κρύψε με καλά
μέσα σε σύννεφα απαλά
να νιώσω σαν μέσα σε μητρική αγκαλιά