ευχή

Στην πορεία ετούτη έζησα πολλά
πίστεψα σε ανάξια πίστης είδωλα
έπλασα έναν κόσμο μέσα μου άσπιλο
μα ήταν από εύθραυστο πηλό

Τώρα απολογούμαι σε μια νύχτα που
το κορμί μου ορίζει και τη σκέψη μου
τα σεντόνια μου λινά είναι σάβανα
δεν θα δω το φως του ήλιου ξανά

Άσε με να σε κοιτάζω, κοίτα με
πάρε με μαζί σου άγριε ποταμέ
την αλήθεια είπα, μόνο τη μισή
ήπια από τα μάτια σου αποθέωση

Βάλε το μαχαίρι βάζω την πληγή
βάλε τη φωνή σου, βάζω τη σιγή
είναι αιώνες τώρα που μοιράζομαι
στα περήφανα «όχι» στα μοιραία «ναι»

Με μια ευχή κοιμάται ο νους μου και ξυπνά
να ξεπέρναγε με μιας τα ανθρώπινα
κι όπως θα πετά πάνω απ’ την όραση
να κερνά την άβυσσο κρασί….