Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

ευχή

Στην πορεία ετούτη έζησα πολλά
πίστεψα σε ανάξια πίστης είδωλα
έπλασα έναν κόσμο μέσα μου άσπιλο
μα ήταν από εύθραυστο πηλό

Τώρα απολογούμαι σε μια νύχτα που
το κορμί μου ορίζει και τη σκέψη μου
τα σεντόνια μου λινά είναι σάβανα
δεν θα δω το φως του ήλιου ξανά

Άσε με να σε κοιτάζω, κοίτα με
πάρε με μαζί σου άγριε ποταμέ
την αλήθεια είπα, μόνο τη μισή
ήπια από τα μάτια σου αποθέωση

Βάλε το μαχαίρι βάζω την πληγή
βάλε τη φωνή σου, βάζω τη σιγή
είναι αιώνες τώρα που μοιράζομαι
στα περήφανα «όχι» στα μοιραία «ναι»

Με μια ευχή κοιμάται ο νους μου και ξυπνά
να ξεπέρναγε με μιας τα ανθρώπινα
κι όπως θα πετά πάνω απ’ την όραση
να κερνά την άβυσσο κρασί….