Ήθελα να σου πω
για τα καράβια που έφυγαν για πέλαγα
ακόμη αχαρτογράφητα.
Και για τις τόσες καταιγίδες
που αιώνια εγκυμονούνται
στα σπλάχνα των σύννεφων
Ήθελα να σου πω
για τις εκπλήξεις που έπληξαν τα μάτια μου,
για όλα όσα δε δάκρυσα
για τις εγκλωβισμένες πλημμυρίδες
που αθέλητα κοιμούνται
στα βάθη μιας άμπωτης
Ήθελα να σου πω
και για το φόρο του αίματος που πλήρωσα
σε κάτι άσαρκα όνειρα
μα και για τ’ αγριοπερίστερα
που με κερνούν στον ύπνο
λευκά φτερουγίσματα
ήθελα να σου πω
για την λαχτάρα των δαχτύλων μου
να ψαύσουνε το ανέγγιχτο
και για τις βυθισμένες κατακόμβες
που έχω αφήσει τη φωνή μου
να σεργιανά ανήλιαγη
ήθελα να σου πω
για τα φεγγάρια που ορκιστήκαμε
και για τον έναστρο ουρανό
για τα θλιμμένα μέσα μου ανεμόπτερα
που δεν ανοίγουν τα φτερά τους
προφασιζόμενα άπνοια
Ήθελα να σου πω
τόσα για την αγάπη και τον έρωτα
άρρητα ρήματα ,ανείπωτα
Και για την όμορφη ζωή που την ξοδέψαμε
Πουλώντας τη μισή ψυχή μας
Στο τίποτα, στο τίποτα
Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007
ήθελα να σου πω
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου