μίζερο φεγγάρι

Άνοιξαν οι ουρανοί μα αντί να πέσει μάννα
πέφτει ένα χιόνι ,μια ατσάλινη βροχή
κι εγώ ποιον πόνο να φωνάξω πρώτο «μάνα»
που σε μια λάθος εγεννήθηκα εποχή

Άνοιξε η γης κι ενώ ποντίζεται η Ασία
Κι ενώ η θάλασσα η Νεκρά, νησιά ξερνά
στον καναπέ μου εγώ σε πλήρη ακαμψία
προσθέτω στα μηδενικά , μηδενικά

Βγήκε στον ουρανό ένα μίζερο φεγγάρι
ώχρα μου δίνει ενώ για χρώματα διψώ
κι ανάμεσα σε ευχολόγια και «μακάρι»
κλαίω μοναχά που δεν μπορώ να λυπηθώ

Πως η ψυχή στο χιόνι να διαχειμάσει
και πως πατρίδα να μου γίνει ετούτη η γη
τα αισθήματά μου αφού ο καιρός έχει δαμάσει
κι αφού στη θέση της καρδιάς έχω πληγή…