συγχωρήστε με

Απορώ φορές με τη σκληρότητά μου απέναντι σ’ ότι αγαπώ
σχεδόν καλά – καλά δεν με αναγνωρίζω
αλλότρια η φωνή ως βγαίνει απ’ το στόμα μου
αλλότρια τα χέρια ως χειρονομούν, ως σφίγγουν
αλλότρια τα μάτια ως σπιθίζουν ως κοιτάζουν

Συγχωρήστε με... Στη φάση πριν να ενσαρκωθώ
σίγουρα θα ’μουν ανεπεξέργαστο χαλκοφόρο κοίτασμα
προορισμένο μοναχά για αιχμηρές αιχμές βελών
ή λόγχες φονικές ξύλινων ακοντίων

Φοβάμαι κι ο ίδιος μπρος στις κύκλιες αλλαγές της διαθέσεως μου
άλλοτε ως Βάκχος αντικρίζοντας ,με την αισιοδοξία
που φέρνει ο οίνος, το άγνωστο,
άλλοτε ως μύστης της πιο άρρητης σιωπής καλά κρυμμένος
πίσω απ’ το θάμπος των ματιών, πίσω απ’ τα δάκρυα

Συγχωρήστε με ...Στη φάση πριν να ενσαρκωθώ
σίγουρα θα’ μουν εύπλαστος πηλός
παραδομένος στους άοκνους γύρους του τροχού
ταγμένος να γενώ, στα χέρια του αρχηγέτη κεραμέα
ή κύλικα κρασιού αβαθής με γάνωμα στιλπνό
ή εύθραυστο , ωοκέλυφο , αγγείο
που θάλπει δάκρυα …