μαμά πετάω

μάνα δεν είμαι πια παιδί περνούν τα χρόνια
κι εσύ πολύ βιαζόσουν να με μεγαλώσεις
σύρθηκα για να βρω την ευτυχία στο χώμα
κι αν λέρωσα τα γόνατα μη με μαλώσεις

με κόκκινο κορδόνι δένω το φεγγάρι
κοίτα μαμά τι όμορφο που έχω μπαλόνι
και να γινότανε στον ουρανό να πάρει
το σώμα μου απ' τη γη που πήρε να παλιώνει

στο γαλανό ζητώ όσα στη γη δε βρήκα
την ηρεμία να αποκτήσω που δεν έχω
μαμά πετώ και κάτω αφήνω όλη την πίκρα
Μη μου φωνάζεις! Δε γυρνώ, μα θα προσέχω