σχέδια δραπετεύσεως

Κύκλοι ομόκεντροι δεικνύουν το σημείο της καταβύθισης.
Κι εγώ- σαν έξω, σαν πιο πάνω από το σώμα μου-
παρατηρώ και απομνημονεύω,
επαναλαμβάνοντας διαρκώς, τις ακριβείς συντεταγμένες
της υποθαλάσσιας θέσης μου,
μήπως και κάποτε θελήσω να με ανασύρω απ’ τους βυθούς,
προτού θαφτώ ολοσχερώς μες στα φερτά θαλάσσια ιζήματα
προτού αφεθώ ολοσχερώς στις δίνες μιας αναίτιας(;) οδύνης…

Μα μέχρι τότε ας ερευνώ τα πολυκύμαντα ύδατα των σκέψεων
με αναγνωριστικές βουτιές αυτογνωσίας στις μέσα μου σπηλιές
όπου θα υπάρχει σίγουρα ,εν αφθονία, έγκλειστο οξυγόνο.
Πρώτη εξάλλου μέριμνα κάθε εγκλωβισμένου εξ’ ανάγκης
-σαν από ένστικτο και μόνο επιβίωσης- ,
είναι η χαρτογράφησις του ίδιου του κλωβού του
μήπως και υπάρχουν χαραμάδες ή ελπίδες διαφυγής
προτού να καταστρώσει φιλόδοξα
-κι ας μάταια φορές-
σχέδια δραπετεύσεως.