ένα θαύμα

Χρησμοδοτούν μαντεία το μελλούμενό μου
πυθίες μιλούν πάνω σε τρίποδες χρυσούς
προσπέφτω ικέτης στη Δωδώνη στους Δελφούς
μήπως και μάθω να διαβάζω τον εαυτό μου

βρείτε μου μάντεις μιαν αιτία για να πεθάνω
ή δώστε μου έστω ένα κίνητρο να ζω
πείτε μου πως θα ξαναμάθω ν’ αγαπώ
τούτο τον κόσμο που τον βάφτισαν «απάνω»

Στην αγορά του δήμου πέσανε οι μάσκες
και η συνέλευση ψηφίζει δια βοής
στο πυρ το εξώτερον ψυχή μου να καείς
που ζεις με οράματα θολά κι οφθαλμαπάτες

παίρνω στα χέρια μου του φεγγαριού τη λάμα
κόβω στα δυο τη νύχτα κι ως αιμορραγεί
βάφω με κόκκινη πορφύρα την αυγή
και περιμένω ένα σημάδι ένα θαύμα…